کهکشان راه شیعی

بسم‌الله

به امر برادر عزیزم چند خطی مختصر می‌نویسم.
حرف اگر حرف دل باشد لاجرم بر دل نشیند؛ این همان اول چیزیست که از خواندن اشعار «کهکشان راه شیعیِ» امیرحسین حنائی عزیز دستگیرم شد.
شعر نیایش معشوق است و اسرار خلوت، پس قدر دارد و حمدالله قدر دانسته شده. استادی می‌گفت:« هرکه نمازش را بخواند و آن را بشناسد، قدر فرصت دعا را خوب می‌داند! چرا که نماز حرمتی دارد، آداب و اصول و حیایی دارد، قائده‌ای و روشی مشخص دارد، اما دعا برای آن است که هرچه دل تنگت می‌خواهد بگویی، پس این فرصت را اهلش نکو قدر می‌دانند!»
حال نه عین این کلام اما لُبش همین بود که گفتم و این قدر در شعر امیرحسین مشهود است!