تولد18سالگی

بسم الله

 

تولد پدیده ایست بس ناعجیب و روزیست از روزهای خداوند؛

اما گویند که تولد هجده سالگی تفاوتی دارد بس شگرف که گذر آدمی از کودکی به جمع آدم بزرگ هاست! پس این تولد را به لیست سه تولد مهم زندگی مردانه مان اضافه میکنیم، به جمع زاد روزمان و چهل سالگی که در پی آن حکایت هایی بس شنیدنی آمده است!

اما آنچه امروز در مورخه بیست و ششم و فروردین ماه یک هزار و سیصد و نود و نه هجری شمسی برای من و هم روز زادان نگونبختم رخداده بس شگرف تر و عجیب تر از آن چیز هایی است که در افسانه ها از آن به عنوان تولد 18 سالگی یاد کرده اند!

امروز در اوج فراگیری ویروس کوید19 یا همان کرونای خودمان، تولد هجده سالگی در پی عملیاتی که از روی خیر خواهی چندی پیش انجام دادیم و در اقدامی بشردوستانه اعلام کردیم که راضی به تشریف فرمایی و به اشتراک گذاری ویروس کرونا در طی دید و بازدید و نکوداشت آداب باستانی از سوی بزرگان و کوچیکان فامیل و دوستان عزیزتر از جانمان نیستیم، به کلی به محاق پیوست...!

راستش را که بگویم قصد اینجانب هرچند خیرخواهانه اما به این معنی نبود که در قرن بیست و یکم، در قرن فناوری ارتباطات و اطلاعات و فراگیری تکنولوژی های عجیب، نمی توان با استفاده از وسائل ارتباط جمعی تماسی برقرار کرد و تبریکی گفت و با هزار تعارف و کنایه از جهت لطف برای واریز محبات شماره حسابی گرفت، هرچه باشد زندگی خرج دارد و از ماه ها قبل برای رسیدن این روز چه برنامه ها ریخته نشده و چه کیسه ها دوخته نشده است! البته بماند که همان قدر که تولدم یادتان بود و تبریک گفتید برای من بس ارزشمند است ( این را از سر تعارف و کنایه بیان میکنم!).

اما برسیم به خود هجده سالگی که با ورود به آن هم اکنون احساس میکنم سبیل هایم پرپشت تر و عقلم کامل تر و جیبم پر پول تر از ساعتی قبل تر از دو و خرده ای از بامداد نشده است. نمی دانم شاید اشکال از هجده سالگی من است که دارد اینگونه بی وقت و در این اوضاع و احوال کرونایی همچون میهمانی ناخوانده سرزده و بدون دعوت خود را به خانه مان تحمیل میکند؛ اما چه کنیم که میهمان حبیب خدا است و قدم حبیب خدا هرچند ناخوانده بر سر چشمان ماست!

به رسمی خود بنیان نهاده امروز می بایست هدیه ای برای خویش فراهم می ساختیم که به کرامت جیب عزیزان و کاسبی کساد امروز آن نیز حداقعل تا کنون به عرصه محاق پیوسته تا ببینیم چه می شود. اما از همه این ها بگذریم خود خوب به خود رسیده ایم و پس از تغسلی مستحبی و چندی راز و نیاز در درگاه حضرت باری تعالی، چشمان را به سیاهی سرمه روشنایی بخشیده و تن را به طراوت مشک معطر ساخته و از خود حسابی پذیرایی کرده ایم! راستی تقویم گویای تلفن همراهمان نیز سر ساعت مقرر نه و پانزده دقیقه صبح تولدمان را به ما تبریک گفت و قند را در دلمان آب کرد که خود از حال و روز خود و نیش تا بناگوش بازمان در عجب بودیم!

از تمام این ها گذشته من روز تولدم دچار توقعاتی شاید اشتباه و عجیب می شوم که بگذارید سر بچگی همیشگی مردها، مثلا آنکه همه آن را به یاد داشته باشند و آنانکه برایم عزیزترند در تکاپوی زودتر تبریک گفتن و پیشی گرفتن از دیگران در عرض ارادت باشند، یا آنکه همه در این روز عزتم نهند و در پی انجام فرامینم چشم گویان به این سو و آن سو بدوند و کاری نکنند که خدای ناکرده رنجیده خاطر شوم، دیگر آنکه برایم متحد نشده و لباس نخرند، آن هم لباس هایی که برای فرزندانشان کوچک، بزرگ یا از آن دست لباس هایی که باب میل حضراتشان نبوده، یا به کل اگر از این دست هدیه ها را نگیرند من راضی ترم! کلی ابتلائات روز تولد دیگر هم هست که فقط در این روز هر ساله بیدار می شوند که بیانشان در این مجال نمی گنجد!

جدای از تمام این آبشن ها تولدهای بیست و ششم فروردین ماه روزها ایست در تقویم که خدا آن را به نام و برای من رقم زده، روزهایی که برای من و دیگران معنای خاصی دارد و حداقعل تغییراتی هرچند کوچک است که اضافه شدن اتفاقات و خاطراتی نو با ظهور انسانی نو را در پی دارد. حال آنکه باید سعی کنم که هر سال در این روز هدیه خدا را قدر بدانم و این تغییر را تکرار کنم تا خدای ناکرده تکراری نشود و تکراری نشوم!

در این روز هجده سالگی از شما دعای برای عاقبت بخیری ام را طلب دارم و هیچ...

 

 

و من الله توفیق

بنده خدا آرش میرزازاده

1399/01/26ه.ش